Sunday, June 13, 2010

Home-...

Ένα ανοιχτό σπίτι...
Είναι σαν να δίχνει τα εσώψυχά του στον κόσμο, σαν να θέλει να προκαλέσει, να σε κάνει να γυρίσεις να κοιτάξεις τα δωμάτιά του, δωμάτια που κάποτε ζούσαν κάποιοι. Τώρα απλά, στέκεται μόνο, ανάμεσα σε άλλα που δεν του δίνουν σημασία, γιατί εκείνα έχουν όλους τους τοίχους τους. Γιατί λοιπόν να κοιτάξουν ένα που του λείπουν κάποιοι τοίχοι; 
Το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι, που περνάνε από δίπλα και δεν δίνουν κάμια σημασία; Δεν θέλουν ή απλά δεν μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να δει κάτι τέτοιο και απλά προσπερνάνε...  
Και όμως έχει τόσα να πει, το οτι είναι ακόμη εκεί είναι μια κουβέντα από μόνη της. Το οτι περιμένει υπομονετικά να βρει την θέση του στο σύμπαν, να καταλάβει, όχι το γιατί, τουλάχιστον όχι το Μεγάλο Γιατί, αλλά το "γιατί σ' εκείνο";
Σε αυτούς που γυρίζουν... 

1 comment:

  1. Τοπίο

    Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη.
    Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
    Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
    Τίποτα πια δεν θ' αλλάξει δω μέσα.
    Είναι μια ήρεμη σιωπή μην περιμένεις απάντηση
    Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή
    Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.
    Κάθε Μάρτη αρχίζει μια Άνοιξη.

    Το βιβλίο σημαδεμένο στη σελίδα 16
    Το πρόγραμμα της συναυλίας για την άλλη Κυριακή.

    Μανόλης Αναγνωστάκης

    ReplyDelete